ความสุข

****เอิร์ธ ลูกรัก ****

ช่วงนี้ลูกระบายความในใจให้พ่อฟังบ่อยๆ เป็นความคับข้องใจ ความสับสน ความไม่สบอารมณ์กับเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นจากการดำรงชีวิต และการทำงานซึ่งเป็นในทางแย่กว่าที่ผ่านมา

ลูกไม่มีเวลาที่จะไปงานสังคมกับเพื่อนฝูง ไม่มีเวลาที่จะไปงานของเจ้านาย ซึ่งที่จริงแล้วอาจจะไม่ใช่ไม่มีเวลา แต่อาจเบื่อ

ลูกเคยขยันขันแข็งในการทำงาน แสดงออกเพื่อให้คนยอมรับในความรู้ความสามารถ ซึ่งมราจริงแล้งลูกก็ยังขยันขันแข็งทำงานอยู่ แต่ไม่ถึงขนาดต้องทำอย่างโดดเด่น เพื่อให้คนอื่นรับรู้

กับเพื่อๆ ลูกเคยไปไหนไปกัน แต่ในตอนนี้ลูกปฏิเสธ การรู้จักปฏิเสธในบางครั้งก็เป็นสิ่งจำเป็น

ที่ผ่านมาลูกขยันขันแข็งในการทำงาน การแสดงออกในความสามรถการออกงานสังคม ทั้งนี้เพื่อที่ต้องการจะได้เลื่อนตำแหน่ง ได้ขึ้นเงินเดือนมากๆ แข่งความก้าวหน้ากับเพื่อน ต้องการเป็นที่ยอมรับนับถือจากสังคม ต้องการความรัก ความชอบพอจากคนทั่วๆ ไป

ลูกทำได้เพราะมีปัจจัยเกื้อกูล ในช่วงระยะเวลาแรกๆ ของการทำงาน เช่น นายมองเราด้วยความเมตตา สนับสนุนให้งานเราเต็มที่

การออกงานสังคมก็เช่นกัน เพราะมีความรู้สึกสนุก มีความพอใจที่จะได้พบเห็นพิธีกรรต่างๆ ที่ยังไม่เคยเจอมาก่อน ได้พบทำความรู้จักกับผู้คนมากขึ้น

แต่มาถึง ณ วันนี้ วันที่ล่วงเลยการใช้สมอง สติปัญญา ร่างกาย ทำเพื่อให้ได้สิ่งต่างๆ ที่กล่าวมานานพอสมควรแล้ว ลูกควรจะมีความสุขโดยที่ไม่องขึ้นอยู่กับคนอื่นบ้าง

บางครั้งลูกทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องเพราะคนอื่น
บางครั้งทำให้ลูกต้องรักคนอื่นมากกว่ารักตัวเอง
บางครั้งคิดตามความคิดของคนอื่น
สิ่งเหล่านี้นำความสุข ความพอใจมาสู่ลูกหรือ
พ่อไม่ได้บอกให้ลูกปฏิเสธการกระทำใดๆ ในทุกเรื่องที่เกี่ยวของกับคนอื่น แต่ในบางเรื่องลูกจะต้องไปห่วงอะไรกันนักหนา กับความรักความพอใจของคนอื่น ทำไมไม่ห่วงตัวเอง

ลูกจะคับข้องใจกับความคิดของคนอื่นทำไมกัน

หันมารักตัวเอง ทำอะไรให้ตัวเองเพื่อความสุขของลูกไม่ดีกว่าหรือ โดยไม่จำเป็นต้องแสวงหาจากคนอื่น

รักเสมอ

พ่อ